زندگی نامه شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد
شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد در سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد. پرورش او در فضایی پاک و معنوی، در دامان مادری صبور و وارسته و پدری متّقی و مجاهد، محیطی مناسب برای رشد و تکامل محمد علی به سوی خداشناسی و بندگی خدا فراهم آورده بود.
خط زیبای او مشقی بود تا گوشه‌ای از ارادت خود را به اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و انقلاب اسلامی به‌کار بندد. یادگارِ آن حال و هوای عاشقانه هنوز بر دیوارهای مساجد، تابلوها و دفترها به‌جا مانده است.
علاقه به قرآن و آگاهی از مفاهیمِ بلند دینی جذبه‌ای بود که مدام او را به این مجالس می‌کشاند و همین سرمایه در مسیر زندگی راه‌گشای او و همراهانش بود.
اخلاق خوب و خوش‌رویی با اهل خانه به‌خصوص پدر و مادر چنان ملکۀ وجودی او شده بود که دوستان و اطرافیان هم از نعمت وجود او بهره می‌بردند و در کنار او احساس آرامش و امنیت داشتند.
شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد توجّه به حضور در محضر حضرت ربّ‌الارباب جَلّ جَلالُه او را بر این داشته بود که همیشه با وضو و طهارت باشد و نمازهای خود را با توجّه در اوّل وقت به‌پا دارد. همچنان که دوستان از نماز او لذّت می‌بردند و در جماعت با او، از یکدیگر سبقت می‌جستند.
یاد باد نمازهای شبش که در خلوت به‌جا می‌آورد و آن‌قدر خوش و سرمست می‌شد که غیر قابل وصف است.
با دل آرامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را
خلوت او با ادای نمازهای مستحب و مطالعۀ کتب اخلاقیِ شهید دستغیب رحمهاللّه‌علیه و تلاوت قرآن سپری می‌شد.
محمد علی تحصیلات را تا دریافت مدرک دیپلم ادامه داد اما حضور مداوم در جبهه‌ها، ادامۀ تحصیل را برایش ناممکن ساخت. ابتدا به عنوانِ بسیجی به جبهه اعزام شد. پس از مدّتی با ورود به سپاه پاسداران نیز همچون یک بسیجی منشأ خیر و برکت برای جبهه‌ها بود.
عشق و علاقۀ محمد علی فرهادیان فرد به روحانیتِ اهل معنا، او را قبل از انقلاب به پیر عشق حضرت آیت‌اللّه شهید سید عبدالحسین دستغیب رحمهاللّه‌علیه آشنا نمود.
وی چنان شیفتۀ رفتار او بود که تا آخرین لحظات از گلستان وجود آن مرد الهی بهره‌ها جست. پس از شهادت شهید دستغیب، دل به محضر دوست، حضرت آیت‌اللّه سید علی محمد دستغیب مُدّظِلّه سپرد. این سرمایه‌های معنوی بود که او و همراهانش را شاداب می‌کرد.
عملیات‌های «والفجر مقدماتی، بَدر، خیبر، والفجر۲،۱ و ۸» یاد و خاطرۀ رشادت‌های اوست و لشکر قهرمان و پیروز المهدی عجل‌اللّه‌فرجه به یاد شهدا و رزمندگانی چون او مفتخر است.
شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد چندین بار از ناحیۀ پا، سر، دست و هر دو چشم مجروح شد. جانبازی بود که در طول دوران جنگ در عملیات‌های مختلف شرکت کرد و ایثارهای حسین‌گونه‌ای را از خود به نمایش گذاشت؛ و فرمانده‌ای بود که در کنار رزمندگان، خالصانه در راه دوست جانفشانی کرد.
زمان شهادت شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد
تاریخ ۱۳۶۵/۲/۵ مصادف با میلاد با سعادت منجی عالَم بشریت، حضرت حجت‌ابن‌الحسن العسکری عجل‌اللّه‌فرجه، در منطقۀ «حاج عمران» وعده‌گاهِ محمدعلی بود و میقاتی برای احرام عشق او.
با لبّیکِ عاشقانۀ خود وارد بر حریم الهی شد و با تقدیم جان پاکش، قربانگاه را از خون سرِ خود رنگین کرد و سر بر آستان حضرتش، روسفید از قبول بندگی، دست در دست محبوبش حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام به محضر حضرت حق شرفیاب شد.
پروانه نیستم که بسوزم ز شعله‌ای
شمعم که پاک بسوزم و جان را فدا کنم
وصیت‌نامۀ شهید حاج محمد علی فرهادیان فرد
«سلام بر تمامی خدمتگزاران راستین انقلاب و جمهوری اسلامی که خالصانه، به دور از هر خود‌نمایی و ریایی کمر خدمت بسته‌اند. درود بی‌پایان بر امید امام و امّت، حضرت آیت‌اللّه منتظری. سلام بر عاشقانِ شهادت…
آن‌کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانۀ تو هر دو جهان را چه کند؟
وقتی که پا به عرصۀ شهر جهت مرخصی می‌گذاشتم، همچون پرنده‌ای بودم که او را در قفس زندانی کرده باشند و تلاش می‌کردم هرچه زودتر خود را از این قفس نجات دهم.
تنها جایی که می‌توانست قلب شکستۀ مرا تسکین دهد و مرهم دردم شود «گلزار شهدا» بود؛ همان مکان مقدسی که زمانی ما را در کالبد خود مدفون می‌کند.
[من مطمئن هستم] از این که در این راه با آگاهیِ کامل قدم برداشتم و آیندۀ آن برایم روشن بود که در این راه چه عواقبی به دنبال دارد، ولی قاطعانه و با رضای قلبی قدم در این راه گذاشتم و امیدوارم که توانسته باشم قلبِ امام زمان عجل‌اللّه‌فرجه را از خود خشنود سازم و چنانچه این لیاقت را پیدا کردم که به درجۀ رفیع شهادت نائل گشتم به منتهی آرزوی خود رسیده‌ام…»
