زندگی نامه شهید محمدجواد روزیطلب
محمّدجواد روزیطلب در سال ۱۳۴۲ در خانواده‌ای مذهبی متولّد شد. تحصیلات را تا سال چهارم هنرستان ادامه داد. با شروع جنگ تحمیلی راهی جبهه گردید. در عملیات رمضان (کوشک) زخمی‌شد و ۲ سال پس از شهادت برادرش حبیب که نه فقط برای او برادر که معلّمی بود، راه برادر را دنبال نمود.
ابتدا با درک محضر حضرت آیت اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب«مدظله‌العالی» وارد حوزه‌ی علمیه‌ی ابوصالح«عج» شد و پس از آن با ارشاد استاد خود وارد حوزه‌ی علمیه‌ی شهید محمّدحسین نجابت شد و تحت تربیت حضرت آیت اللّه العظمی‌حاج شیخ حسنعلی نجابت(ره) قرار گرفت.
علاقه‌ی وافر او به هنر نقاشی دلیلی شده بود که علاقه‌هایش را برروی بوم و دیوار‌ها نقش کند و تصویر کربلای حسینی را سال‌ها نقش قبله مسجد کند تا عاشقان حرم حضرتش با دیدن آن بارگاه متوسّل به محبوبش شوند.
روضه‌های جان سوز او مکان و زمانی نمی‌شناخت و در هر فرصتی با سلام به حضرت سیّد الشهداء(ع) خود و دیگران را به فیض زیارت آن حضرت می‌رساند.
زمان شهادت شهید محمدجواد روزیطلب
و نهایتاً در ادامه عملیات والفجر هشت در بندر فاو عراق در۱۲ اسفندماه ۱۳۶۴ هنگام غروب آفتاب در حالی که مشغول کشیدن نقاشی گنبد آقا اباعبداللّه الحسین(ع) بر روی دیوار سنگر بود که به درجه رفیع شهادت نائل آمد و خون سرخش تمام کننده نیمه این تصویر عاشقانه گردید.
پیام حضرت آیت اللّه العظمی‌نجابت(ره) به مناسبت شهادت محمّدجواد روزیطلب
بسم اللّه الرحمن الرحیم،
«بهترین سرمایه برای نشئه دوم و سعادت ابد و حیات سرمدی، محبّت به خداوند و اولیاء عظام خداوند و محبّت در جهاد با منافقین و مشرکین و کفّار بالخصوص کفّار بعثی می‌باشد.
قرآن شریف، ناطق و سنّت، ناطقه به این کبری’ می‌باشد، امّا تطبیق صغروی این کبری بر شهید حجّه‌الاسلام محمّدجواد روزیطلب و علم به وضع این شهید محترم می‌باشد، زیرا قبل از بلوغ و هنگام + بلوغ تا شهادت، نسبت به علاقه به این موضوعات پیش‌قدم و جلورو تمام هم‌قطاران خود بود. زیرا شوق لقاء محبوب خودش که خداوند علی‌ّ اعلی و اولیاء عظام سلام اللّه علیهم اجمعین بوده، ایشان را در تمام اوقات وادار می‌نمود که حسب طاقت خودش بلکه فوق طاقت، موجب رضایت خداوند و اولیائش را فراهم نماید.
چون لذّت شوق دیدار محبوب بر وی زیاد شد بنا گذاشت که در مقام ازدیاد علم بالاخص علم به اسماء و صفات خداوند پیدا نماید. لهذا قبل از شهادتش وارد حوزه‌ی علمیه شد و لذّت علم به آثار محبوب، ذوق دیدار محبوب را در وی زیاد نمود.
با این‌که نسبت به تدرّس بسیار شائق بود ولی از مقدمه صرف نظر نمود و خودش را در معرض فناء فی اللّه قرار داد تا حسب قدرتش پیش‌روی به مقدّمات محبوب نموده باشد.
حضرت محبوبّ اجلّ، تمنّای وی را عملی فرمود و فاصله زیاد بین خودش و محبوبش زائل شد و در اثر تفضّل محبوبش به وی وارد طائفه «أحیاء عند ربّهم یُرزقون» گردید.»
«و السلام علی من اتّبع الهُدی. حسنعلی نجابت»
سخنان شهید محمّد جواد روزیطلب
«یک روز در جبهه با تعداد زیادی از دوستان به حمّام رفتیم. موقعی که از حمّام بیرون آمدیم ظهر شده بود و ما از جلوی ایستگاه کبابی جبهه رد شدیم.
رفقای بسیجی بوی کباب به مشامشان خورد و من، همه را دعوت کردم بعد دیدم که پولی در جیب ندارم. نگران شدم و از خدا خواستم که آبروی مرا حفظ کند.
در همان لحظه یکی از دوستان با ماشین رد شد و ما را دید و گفت جواد آقا بیا جلو. من رفتم، او گفت: شخصی مقداری پول به من داده و گفته در راه جبهه خرج کنید و من کسی را بهتر از شما برای این کار در نظر ندارم و آن مقدار پول را به من داد و موقع حساب دیدم دقیقاً آن پول به مقدار مخارج نهار رفقا بود که خداوند عنایت کرد.»
یکی از دوستان نقل می‌کند:
حضرت آیت اللّه العظمی‌نجابت(ره) فرمودند
«از شش‌ماه پیش بوی سوختن از مرحوم شیخ محمّدجواد روزیطلب می‌آمد و در زمان حیاتش فرمودند: ایشان حرارتش زیاد است.»
سخنان یکی از دوستان شهید محمدجواد روزیطلب
«یک شب شهید محمّدجواد منزل ما میهمان بود، دیر آمد و همراه خود یک تکه پارچه آورده بود. از او سؤال کردم که این (تکه پارچه) چیست؟ گفت: امشب مرا برای خواندن دعای توسّل که به یاد شهیدی برگزار شده بود در بنیاد جانبازان دعوت کردند.
در بین مجلس شخصی آمد و عکس آن شهید را جلوی من گذاشت. من به یاد برادرم حبیب روزیطلب افتادم و منقلب شدم.
بعد برادر جانبازی آمد و گفت پزشکان از دوپای من قطع امید کردند و باید فردا صبح دو پای مرا قطع کنند که اگر چنین نشود زنده نمی‌مانم.
من بیشتر منقلب شدم و دعا را با حال تضرّع خواندم. اواخر مجلس آقا امام زمان(عج) به مجلس ما تشریف آوردند و دستان مبارکشان را روی پای آن عزیز جانباز کشیدند و هر دوپای او شفا یافت.
مردم از خوشحالی و برای تبرّک لباس او را تکه تکه کردند و این تکه، همان لباسی است که دست آقا امام زمان»عج» به او خورده است.»
روحش شاد
