زندگینامه شهید اصغر قایدیان
شهید اصغر قایدیان فرزند موسى در ۱۳۴۱/۱۰/۴ در شهرستان فسا به دنیا آمد. مهد پرورش این شهید بزرگوار آغوش گرم و با صفا و صمیمیت پدر زحمت کشی بود که با تمام وجود در طلب روزی حلال تلاش می‌کرد. دامان پاک مادری صبور و از خودگذشته یکی دیگر از اسباب رشد با معرفت اصغر بود تا بتواند در مدت کوتاه عمر حماسه ساز افتخاری شگرف برای خانواده باشد.
سیر زندگی ساده ولی در عین حال پر معنای این شهید بزر گوار از زمان تحصیل در سطح دبیرستان با آشنایی با خانواده ولی خاص الهی حضرت آیت اللّه العظمی نجابت(ره) و شناخت ایشان وارد دوره ای جدید شد و با واسطه از نور آن عارف ربانی فیض برد.
شهید اصغر قایدیان همگام با جوشش حرکت انقلاب اسلامی در مسیر این شعاع نور الهی قرار گرفت و با دوست خود شهید احمد شجاعی فرد و جمعی از جوانان مسجد محمّدی به کانون انقلاب مسجد قبا(آتشی‌ها) پیوستند و در پیروزی این حرکت الهی همراه شدند.
شهید اصغر قایدیان با شروع جنگ تحمیلی از روزهای اول با کاروان رزمندگان میدان عشق و دلداگی همراه شد. و در دو عملیات مهم وسرنوشت ساز فتح المبین و رمضان شرکت جست و در دو مرحله مجروح گردید. ولی این تیر و ترکش‌ها او را در راهی که انتخاب کرده بود ذره ای سست نکرد که جسم او را آبدیده‌ی رزم دوباره می‌کرد.
اصغر قایدیان که با آشنایی با محضر حضرت آیت اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب«مدظله‌العالی» گوهر خود را یافته بود. با تمام وجود گِرد او می‌گشت و در این شیدایی به دنبال کسب رتبه‌ای بود که خود و دیگر افراد خانواده را با خود بالا ببرد.
آخرین کلمات نوشته شده شهید اصغر قایدیان
«سلام بر استاد عزیز یاور همیشگى امام، روحانى جلیل آیت اللّه سید على‌محمد دستغیب که حق بزرگى بر گردن ما دارد که انشاءاللّه حلالمان کند و از برادران مسجد به خصوص برادران قدیمى مسجد می‌خواهم که سخت مواظب این عالم بزرگوار باشند.»
اصغر با نزدیک شدن به موعد دیدار خود و خانواده را مهیّای سفر پر برکت خویش می‌کند.
سخنان مادر شهید اصغر قایدیان
«در روزهای آخر با وجود نبود حمام در خانه برای خروج از خانه ظرف آبی را گرم می‌کرد و غسل شهادت می‌نمود. من به یاد آخرین دیدار که به سوی سفر عشق راهی شد هیچ وقت آن ظرف را دور نیداختم.»
زمان شهادت شهید اصغر قایدیان
انس شهید اصغر قایدیان با قرآن تصویر ماندگاری را از او به جا گذاشت چرا؟ چون تیری که قلب نازنین او را هدف رفته بود با اصابت به قرآنی که روی قلبش بود سینه نازکش را شکافت و داغ یک عمر انتظار را در تاریخ ۱۳۶۱/۸/۲۳ با جوشش خون از قلب پاکش به پایان رساند و به یاد آن تیری که به سینه مولایش حسین۷ خورده بود خون خود را به پای مولای تشنه لب نثار نمود تا ارادتش را با سرخی خونش امضا نماید.
آن پیک نامور که رسید از دیار دوست
آورد حرز جان، ز خط مشکبار دوست
خوش می‌دهد نشان جمال و جلال یار
خوش می‌کند حکایت عزّ و وقار دوست
دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم
زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست
روحش شاد
